Cmentarz ten, położony na terenie Niedrzwicy Kościelnej, powstał w I poł. XIX w.
Cesarz austriacki Józef II (1792-1835), pod którego władaniem była Lubelszczyzna po trzecim rozbiorze Polski (1795r.) wydał zarządzenie nakazujące oddalenie cmentarzy grzebalnych od świątyń. Przez jakiś czas zmarli chowani byli na terenie przylegającym do starego modrzewiowego kościółka. Obecnie upamiętnia to miejsce kapliczka obok starej plebanii.
Wobec faktu, że cmentarz przy dawnym kościele został zapełniony, zmarłych zaczęto chować na wyznaczonym miejscu „w polu za wsią”, odległym od drogi Lublin – Kraśnik o 1 kilometr i tyleż samo od kościoła parafialnego.
17 września 1926 roku Rada Parafialna podjęła decyzję o kupnie ziemi od p. Wilkołaskiego. W tym celu parafianie opodatkowali się po 1zł. 50gr. od morgi na zakup ziemi. Powiatowy Urząd Ziemski zezwolił pismem z dnia 9 XI 1927 roku poczynić zakup ziemi.
W 1928 roku zalegalizowano transakcję w księgach wieczystych. Cmentarz ogrodzono drewnianym płotem i zaopatrzono w zamykaną bramkę. Prawdopodobnie wtedy zasadzono brzozy, które przez długi czas wyróżniały nasz cmentarz.
Główne wejście na jego teren było nadal od strony drogi wsi Kandydaty w stronę Borzechowa. Przy bramie głównej rosły dwa wysokie drzewa. Przy alei, na konarze starej lipy zamontowana została sygnaturka, którą uruchamiano, gdy zbliżał się kondukt pogrzebowy z ciałem zmarłego. Odtąd cmentarz miał powierzchnię dwóch hektarów i dwudziestu dwóch arów.
Ogółem, na cmentarzu grzebalnym w latach 1810-1940 pochowane zostały 11 063 osoby. W tej liczbie w niektórych latach prawie połowę stanowiły dzieci. Od roku 1969 parafia czyniła starania o następne poszerzenie cmentarza. W dniu 24 III 1970 r. zakupiono notarialnie ziemię od kilku właścicieli. Władze pozwoliły na przesunięcie ogrodzenia i zagospodarowanie bez prawa grzebania zwłok do czasu podłączenia wsi Kandydaty do wodociągów wiejskich.
Główne wejście przeniesiono na stronę wychodzącą na tory kolejowe. Na pamiątkę tego wydarzenia wzniesiono krzyż pośrodku głównej alei. Następne poszerzenie cmentarza odbywało się w latach 1975 i 1980r. Po roku 1986 rozpoczęto budowę kaplicy cmentarnej. Od tego czasu cmentarz obejmuje obszar 3,30 ha ziemi i ogrodzony jest parkanem z metalowych przęseł.
W najstarszej części cmentarz było miejsce zw. przypustkiem. Tam chowano samobójców i niewierzących aktualnie nie ma takiego miejsca.
Cmentarz decyzją Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pismem z dnia 3 II 1987 roku wpisany został do rejestru zabytków w najstarszej jego części.
Skrócony tekst przedrukowano z monografii cmentarza pt. „Tam gdzie serce i pamięć żywych” autorstwa H. Pietrzak – Golda i Janiny Głąbowej.
Plan cmentarza oraz jego opis zostały wykonane przez Pana Andrzeja Pastusiaka.
